Weet je wat mij een heel frustrerende aangelegenheid lijkt? Als klein kind Frans leren lezen.

Je hebt heel braaf alle letters uit je hoofd geleerd en je bent er klaar voor om alles wat je tegen komt uit te gaan spreken. En dan vertelt je juf of meester dat je zo ongeveer alle eindletters en meestal ook nog de een-na-laatste letter en soms ook de letter dáárvoor niet hoeft uit te spreken. En als je vraagt pourquoi, dan haalt de juf of meester de schouders op, zegt zoiets als ‘bwa’ en ‘C’est la vie.’

Keskesè toch met dat Frans, dat zo’n beetje de helft van de taal niet wordt uitgesproken? De moed zou mij volledig in de schoenen zakken als ik daar was geboren.

Als je hun vraagt naar de kleuren van de vlag zeggen ze toch ook niet blauw en wit, omdat je rood niet moet uitspreken, als je begrijpt wat ik bedoel?

Ik snap wel waarom Fransen zo vaak staken. Dat is gewoon opgekropte woede, omdat ze niet alles mogen uitspreken. Ik zou ook in opstand komen, of zoals ze daar zeggen ‘opstãn’ met een nasale a.