De maag

Wat de maag zo schattig maakt, is dat hij kan knorren. Dat kunnen de darmen vast ook heel goed, maar daarbij heeft het iets viezigs. Ik zie daar vooral vunzige gassen en bruine drek heen en weer klotsen. Nee, dan de maag, als die knort, lijkt het net of er een snoezige poes in je is gekropen. Je zou er bijna elke dag van gaan vasten. Gewoon voor dat gezellige geknor.

Armen

Nu ben ik er zelf eerlijk gezegd geen held in, maar armen kunnen iets dat weinig andere lichaamsdelen kunnen: zwieren. Met benen gaat dat al een stuk moeilijker. Haren kunnen het wellicht, maar ik vind dat eerlijk gezegd te makkelijk. Armen kunnen dat gewoon vrij goed. Ik heb mezelf er toe gezet om ook met mijn tong te leren zwieren. Dat valt nog niet mee. 

Haar

Voor bijna alle onderdelen van ons lichaam geldt, dat als het niet meer aan een lijf zit, de meeste mensen het vies vinden. Denk aan de grijze hoopjes vuil op de vloer die grotendeels uit dode huidcellen bestaan, of afgekloven vingernagels. Bah. Maar bij haar is het contrast het grootst. Zolang het nog op het hoofd zit, is iedereen enthousiast. Maar eenmaal in het doucheputje is het zo ongeveer het goorste dat je je kunt voorstellen. Hoe komt dat toch?

Hersenpan

Zie je bij het woord hersenpan ook een pan voor je? Met daarin gedachten, gevoelens, herinneringen en toekomstplannen, vreugde, verdriet, woede, angsten? En zie je dan ook voor hoe deze ingrediënten op een laag pitje staan, lekker te borrelen? En zie je dan ook voor je hoe iemand daar met een pollepel in staat te roeren? En dat diegene dezelfde kan zijn als van wie die hersenpan is? Zie je dat voor je? Machtig mooi, nietwaar?

De nagel van de kleine linkerteen

Hier valt zo weinig over te zeggen. Maar ik weet zeker dat ik hem zou missen als hij er niet meer was. Soms weet je dat gewoon.

Dij

Analoog aan de paardenfluisteraar zie ik bij het woord dijenkletser altijd iemand voor me die onverstoord tegen mijn dij aan staat te kletsen. Wat zou zo iemand dan te zeggen hebben, vraag je je dan af.

Ogen

Rode ogen op foto’s, daar willen we vaak niets van hebben. Het rood dat we zien, is, zoals je vast weet, het bloed op het netvlies dat verlicht wordt door de flits. We willen mensen wel diep in de ogen kijken, maar het bloed dat erin loopt willen we niet zien. Liever hebben we de pupillen als een zwart gat. Toch grappig, als je erover nadenkt.